Vrijwilliger krijgt zeldzame fossiele krab naar zich vernoemd
Paleontologen hebben een nieuwe soort fossiele krab van 85 miljoen jaar oud, gevonden in de steenkoolmijn van Houthalen, vernoemd naar vrijwilliger Patrick De Saegher. Hij digitaliseert al twaalf jaar historische documenten van het Instituut, onder meer over de Iguanodons van Bernissart. ‘Ik ben vereeuwigd, weliswaar als krab’, lacht hij.
De terrils en schachttorens in Limburg zijn nog stille getuigen van de steenkool die er tot in de jaren negentig gewonnen werd. Tijdens het graven van de schachten van de mijn van Houthalen in de jaren 1920 en 1930 werden veel fossielen gevonden, onder meer 85 miljoen jaar oude kreeftenscharen, samen met één krabbenschild. Dat krabbenschildje blijkt nu van een voorheen onbekende soort, die voortaan de naam Binkhorstia desaegheri draagt.
De soortnaam eert Patrick De Saegher, BASF-laborant op rust en al twaalf jaar vrijwilliger bij het Instituut voor Natuurwetenschappen. Hij digitaliseert oude archieven – vooral wetenschappelijke studies – en maakt ze zo beschikbaar voor de onderzoekers vandaag. Hij scande en ordende ook het hele archief over de Iguanodons van Bernissart, met alle correspondentie, tekeningen en foto’s.
Uitzonderlijk krabje
Zijn eerste project was een inventaris van de fossielen uit de Kempense steenkoolmijnen. Tijdens dat werk merkte paleontoloog Stijn Goolaerts het unieke krabbenschildje op. Van dit type krab waren slechts een paar exemplaren bekend uit de omgeving van de Belgisch-Nederlandse grens bij Maastricht. Maar dit krabje is 20 miljoen jaar ouder. ‘De kans dat we nog eens zo’n exemplaar vinden, is zo goed als nihil’, zegt Goolaerts. ‘De vondst laat ons toe om een beter zicht te krijgen in de evolutie van deze krabbenfamilie. Ze stierf trouwens uit door de gevolgen van de meteorietimpact aan het einde van het krijttijdperk.’ Vijf internationale collega’s werkten mee aan de studie, gepubliceerd in Netherlands Journal of Geosciences.
En Patrick is intussen blij met het eerbetoon. ‘Zowel mijn broer als ik hebben dochters. De familienaam wordt dus niet voortgezet, behalve via dit krabje.’ Patrick zelf is altijd al gepassioneerd geweest door fossielen. ‘Toen ik veertien was, in 1966, waren ze de ring rond Antwerpen aan het aanleggen. Ik las toen in de krant dat iemand in een bouwput een volledige ruggengraat van een walvis had opgegraven. Dus maakte ik een grote bak vast aan m’n fiets en ging ook graven. Ik vond een walviskaak en haaientanden, en was verkocht.’
