Nieuw slachtoffer Bois du Cazier geïdentificeerd dankzij DNA
Op 8 augustus 1956 kwamen 262 mijnwerkers - de helft van hen waren Italianen - om het leven bij de brand in de mijn van Bois du Cazier in Marcinelle (Charleroi). In 2023 kon een multidisciplinair team van onderzoekers formeel een naam geven aan twee van de 14 slachtoffers die destijds niet konden worden geïdentificeerd. Nu is er voor een derde slachtoffer bevestiging van de identiteit.
In 2019 zette Michele Cicora, de zoon van een van die mijnwerkers, het project in gang. In 2021 werden de niet-geïdentificeerde lichamen opgegraven op de begraafplaats van Marcinelle, om met de technieken van vandaag de lichamen alsnog te kunnen linken aan de personen.
Onder meer het Disaster Victim Identification (DVI)-team van de Federale Politie, forensische wetenschappers, tandheelkundigen en antropologen (ook van ons Instituut) werkten mee aan dit onderzoek. Onderzoekers van het Nationaal Instituut voor Criminalistiek (NICC) haalden uit botfragmenten en tanden DNA, dat vergeleken werd met DNA van nog levende familieleden. Daarbij werd de graad van overeenkomst nagegaan.
Nadat in 2023 twee mijnwerkers waren geïdentificeerd - Dante Di Quilio en Oscar Pellegrims - meldt het NICC op 20 maart 2024 dat DNA van een derde mijnwerker kon worden gelinkt aan familie van het slachtoffer. Het gaat om Rocco Ceccomancini, een 19-jarige man uit het Italiaanse dorp Turrivalignani. Hij was pas vier maanden voor de ramp in Marcinelle aangekomen.
Deze nieuwe identificatie, het resultaat van samenwerking met Zweedse en Noorse instituten, biedt hoop om nog elf andere slachtoffers van de mijnramp een naam te kunnen geven. Het Bois du Cazier zet zijn werk voort en hoopt andere families te vinden. Hoe meer DNA-bronnen er zijn, hoe groter de kans wordt om stoffelijke resten van een mijnwerker aan een familie te koppelen.
